En meestal helemaal op het einde...
Ze lachten in het begin met België maar er zijn nogal wat ploegen die pas helemaal op het einde het verschil maken. Fysiek lijkt het me puur afzien.
Een kritiek die je vaak hoorde totnogtoe was dat bij België de goals pas zo laat vallen omdat Wilmots misschien niet met zijn sterkste elf begint.
Dat vind ik een heel vreemde redenering (hoewel die door veel media klakkeloos werd overgenomen). En ze raakt echt kant noch wal, als je het vanop een afstand bekijkt:
- ten eerste is het erg risicovol om niet met je sterkste ploeg te beginnen, want als je in de eerste fase van de wedstrijd tegengoals slikt, kan je dat misschien nooit meer rechtzetten. België slikt evenwel nauwelijks goals.
- de kritiek houdt ook totaal geen rekening met wedstrijdomstandigheden. Je kan je zogezegd beste elf opstellen, maar als je tactiek niet werkt, dan moet je nog altijd het "game plan" kunnen omgooien. En dat kan alleen maar als je nog wat op je bank hebt zitten. Iets wat dus minstens even goed is als wat je al op het veld hebt staan.
- er wordt, zoals jij al aangaf, ook niet gekeken naar hoe fysiek zwaar de wedstrijden zijn, en dat dus naar het einde van een wedstrijd frisse krachten gewoon een voordeel hebben.
- in de eerste wedstrijd viel Mertens in, in de 2de startte hij, en nog steeds viel de goal laat. Dus hoort ie dan in de "starting eleven" of niet?
En tenslotte: Nederland speelt met 5 verdedigers en een dubbele gordel voor het eigen doel. Hun eerste helft trekt nooit op iets, omdat die 5 niet veel verder komen dan hoge ballen in de tribune. In de 2de helft, als de tegenstander was vermoeid is, en er ruimte komt, gaan ze dan wat aanvallender spelen meestal met typisch invaller Depay die gebracht wordt. En dan noemt iedereen Van Gaal een meesterlijke tacticus.
Maken we er een GAF-meetup van?
